Elke retraite is een innerlijke reis. Zo ook deze retraite. Waarheen deze reis je zal leiden is nog niet bekend. Het is heel goed mogelijk dat je wordt verrast of aangemoedigd, uitgedaagd of geprikkeld door wat er gebeurt. Je kunt verbaasd of angstig worden: misschien laat God doorschemeren dat je een nieuwe richting moet inslaan in je leven - denk aan Maria bij de aankondiging van Jezus' geboorte. Door je gebed vol te houden met een open geest en een groot hart, kom je tot innerlijke rust. God is een God van vertroosting en wacht op het moment waarop Hij je genadig kan zijn (2 Kor 1, 3; Jes 30, 18).

Dagelijks wordt om 18 uur een nieuwsbrief verstuurd. Op zondag ontvang je, naast het gebedsmateriaal, ook een korte duiding van het thema van de komende week. Tweemaal per week, op zondag en op woensdag, krijg je ook tips over hoe bidden en een citaat uit de ignatiaanse traditie of van de kerkvaders.

Als je graag iets deelt van je gebed met anderen, dan kan dit. Je kan aansluiten bij een door www.ignatiaansbidden.org zelf voorgesteld uitwisselingsgroepje. Je kan er ook zelf eentje samenstellen in je buurt, parochie, gemeente, gemeenschap ... Je kan ook iets van je gebedservaring delen via het gastenboek, dat alleen zal opengesteld worden voor wie ingeschreven is.

Deze retraite is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. De teksten van “De morgen komt” werden geschreven door Judith van der Werf. Lees in het interview 'Daal af naar je eigen grond, waar het wachten op God begint', over de motivatie achter de retraite.

Inschrijven kan door je mailadres op te geven (niet nodig bij eerdere inschrijving zonder nadien te hebben uitgeschreven). Intussen raden wij onze gebedspodcast Bidden Onderweg aan.

Lees hier onze privacyverklaring rond de opslag van uw persoonsgegevens.

Door heel de geschiedenis heen zijn er mensen geweest, wakkere geesten – profeten, psalmdichters – die aanzeggen dat de morgen komt. De morgen van bevrijding, van vrede en gerechtigheid. Als wachtposten tasten zij met hun zintuigen het donker af, speurend naar licht, in afwachting van de morgen. Wanneer die morgen komt weet niemand, alleen dát hij komt. Die belofte doet hen voortgaan en richt hun verlangen.
In deze retraite kijken we met hen mee, zij nemen ons bij de hand. ‘Wees wakker en waakzaam, zeggen ze, opdat het moment je niet ontgaat. Verkijk je niet op het duister. En laat het gebed je voeden tijdens je wacht.’
Net als de wachters daal je af in jezelf, in je binnenste, tot de bodem van jouw bestaan waar je echt bent en transparant, ontdaan van verhullingen. Waar ruimte is voor God om aanwezig te komen en jij mag naderen voor Gods vriendelijke ogen en kunt afstemmen op zijn aanwezigheid.
De psalmdichter noemt de diepte van het bestaan de plaats waar de nood van de wereld en van al die enkelingen stem krijgt voor de Eeuwige in verlangen en gemis.
Ik sluit me aan in mijn gebed met mijn vragen en het verlangen dat in mij leeft. ‘Uit de diepte roep ik tot U, God.’

‘Dit is het waarop het uiteindelijk aankomt: God toelaten.
Men kan Hem echter slechts daar toelaten waar men staat,
waar men werkelijk staat, daar waar men leeft,
waar men zijn ware leven leeft. ‘

Martin Buber, De weg van de mens, 56.

Als ik een kind zie dat met opperste vreugde naar een hond kijkt, dan stel ik geen vragen meer aan het leven. Ik dompel me onder in het verwonderen. Ik hoor het zingen van het kind, ik zie aan de heldere voorjaarshemel een vlucht kraanvogels naar het noorden vliegen. De dingen zelf hebben een gezang en een taal, ze wijzen boven zichzelf uit en loven God in zijn verborgen namen. Het ik-loos geworden ik ziet in het verwonderen, dat in het leven veel goedheid besloten ligt. Schoonheid heelt en schoonheid maakt vroom. En om ze te kunnen zien moet ik het ego wegzenden, moet ik met Claude Monets ogen leren kijken.

Dorothee Sölle, Mystiek en verzet, 308.

Gebedstip 1: Ruimte maken voor gebed
Een vluchtige blik naar binnen werpen is niet genoeg om te weten wat er leeft op de bodem van mijn hart. Ik mag tijd nemen om me te focussen op wat echt en wezenlijk is.
Zoals je tijd inruimt om je lichaam te trainen, zo ook geef je aandacht aan je geest.
En als je gebed ingebed is in de dag dan gaat het met je mee en verrijkt het je hele dag.
Zoek vooraf een plek om te bidden waar je niet gestoord wordt. Een vaste plek maakt het makkelijker om in te stappen. Je kunt de plek aankleden met een kaars, een icoon, een meditatiebankje, een schriftje om iets in te schrijven, een bijbel, wat je maar fijn vindt om erbij te hebben. En spreek met jezelf een tijdsduur af voor je gebed. Je zult merken dat het helpt als je je er aan houdt. Voor de een is twintig minuten al heel veel tijd, voor een ander is er meer nodig om stil te worden en tot gebed te komen. Kijk wat je past. Weet dat je niet de enige bent die deze retraite meebidt. Op heel veel plekken bidden mensen dezelfde teksten mee en zijn er wekelijks uitwisselingsgroepjes.

Gebedstip 2: Bidden met een bijbeltekst (1)
Wat je gaat oefenen in je stille tijd heeft oude papieren. Wellicht ben je gewend, wanneer je een bijbeltekst leest, om na te denken over wat er staat en wat de tekst precies betekent. Ga je bidden met een bijbeltekst, dan volg je een andere weg. Ignatius heeft het over gewaarworden. Gewaarworden wat er met je gebeurt als je je inleeft in de bijbeltekst. Waar sla ik op aan? Wat raakt mij, welk woord, welke zin of gebeurtenis? Waar word ik blij van of juist boos? Gewaarworden wat er gebeurt in jezelf, in je lichaam, je gevoel, je verbeelding. Stilstaan bij wat in jou geraakt wordt. Zonder oordeel.
De vragen bij de bijbeltekst kunnen daarbij helpen maar zijn niet meer dan een handreiking.