Elke retraite is een innerlijke reis. Zo ook deze retraite. Waarheen deze reis je zal leiden is nog niet bekend. Het is heel goed mogelijk dat je wordt verrast of aangemoedigd, uitgedaagd of geprikkeld door wat er gebeurt. Je kunt verbaasd of angstig worden: misschien laat God doorschemeren dat je een nieuwe richting moet inslaan in je leven - denk aan Maria bij de aankondiging van Jezus' geboorte. Door je gebed vol te houden met een open geest en een groot hart, kom je tot innerlijke rust. God is een God van vertroosting en wacht op het moment waarop Hij je genadig kan zijn (2 Kor 1, 3; Jes 30, 18).

Dagelijks wordt om 18 uur een nieuwsbrief verstuurd. Op zondag ontvang je, naast het gebedsmateriaal, ook een korte duiding van het thema van de komende week. Tweemaal per week, op zondag en op woensdag, krijg je ook tips over hoe bidden en een citaat uit de ignatiaanse traditie of van de kerkvaders.

Als je graag iets deelt van je gebed met anderen, dan kan dit. Je kan aansluiten bij een door www.ignatiaansbidden.org zelf voorgesteld uitwisselingsgroepje. Je kan er ook zelf eentje samenstellen in je buurt, parochie, gemeente, gemeenschap ... Je kan ook iets van je gebedservaring delen via het gastenboek, dat alleen zal opengesteld worden voor wie ingeschreven is.

Deze retraite is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. De teksten van “Zie wat je hoort” werden geschreven door de jezuïet Dries van den Akker.

Inschrijven kan door je mailadres op te geven (niet nodig bij eerdere inschrijving zonder nadien te hebben uitgeschreven). Intussen raden wij onze gebedspodcast Bidden Onderweg aan.

Lees hier onze privacyverklaring rond de opslag van uw persoonsgegevens.

Als leraar overkwam het mij geregeld – met name bij narigheid of heel erge gebeurtenissen – dat leerlingen (en collega’s!) mij vroegen: ‘Waar is God nou?’ In die vraag ligt een bepaald Godsbeeld besloten. Van oudsher wordt er verkondigd dat God oneindig goed is en het beste voor ons, mensen, wil. En dat Hij almachtig is. Dan kan het toch niet zijn dat Hij allerlei narigheid op ons dak stuurt?
Het antwoord, dat de Bijbelse profeten geven op die vraag, is dan wellicht verrassend. God is – in het verborgene – al bezig er iets aan te doen. Niet via spectaculaire wonderen. Niet buiten ons mensen om. Hij maakt juist gebruik van onze verbijstering: ‘Deze narigheid kan de bedoeling toch niet zijn?’ Dáár ontkiemt een nieuwe toekomst. Daar zie je nu wellicht nog niets van. Maar het is al te horen via de stem van je hart. Dus niet: ‘Zie wat je zíet’, maar ‘Zie wat je hóórt… en put daar troost en uithoudingsvermogen uit!’

God is al nederig. Nou wij nog!

Augustinus (+ 430)

Op de eerste plaats moet iemand die een andersdenkende van onze tijd wil helpen, erop toezien dat hij hen met veel liefde tegemoet treedt en dat hij hen werkelijk liefheeft, bv. door zijn geest vrij te maken van alle gedachten die de hoogachting voor de ander naar beneden kunnen halen.
Op de tweede plaats moeten we proberen hun gunst te winnen, zodat zij ons gaan liefhebben en ons in hun geest een goede plaats geven. Dat gebeurt met name, wanneer men op vriendschappelijke wijze met hen praat over onderwerpen die zij en wij gemeenschappelijk hebben, waarbij men zich hoedt voor strijdgesprekken waarin de een de ander naar beneden probeert te halen. We moeten namelijk voor alles met hen de omgang zoeken rond zaken die ons verenigen, en niet in die andere dingen waarbij een verscheidenheid van inzicht aan het licht komt[-].

Pierre Favre (+ 1546)

Bidden met een bijbeltekst [3]
Wellicht roept de Bijbelstekst beelden op. Ik zou het woord dat een beeld oproept tussen aanhalingsteken kunnen plaatsen en op mijzelf toepassen. Vaak is er bijvoorbeeld in de Bijbel sprake van een koning.
En als ik dat beeld van de ‘koning’ op mijzelf toepas? Ben ik niet ‘koning’/‘koningin’ over de belangrijkste beslissingen in mijn leven?
Of het gaat over ‘een arme die steun vraagt’. Ben ik op de een of andere manier zo’n ‘arme’? Of kom ik zulke ‘armen’ wellicht tegen in mijn eigen leven?
Enzovoort.

Bidden met een bijbeltekst [4]
Zo zou ik een Bijbelstekst woord voor woord kunnen langslopen. Niet lettend op de voortgang van het verhaal, maar op de beelden die door de achtereenvolgende woorden worden opgeroepen. En daarbij blijven stilstaan, zolang ze geestelijk voedsel voor mij bevatten.