Ignatiaans bidden - 40-dagenretraite 2019 "Jezus ging de berg op"

Elke retraite is een innerlijke reis. Zo ook deze retraite. Waarheen deze reis je zal leiden is nog niet bekend. Het is heel goed mogelijk dat je wordt verrast of aangemoedigd, uitgedaagd of geprikkeld door wat er gebeurt. Je kunt verbaasd of angstig worden: misschien laat God doorschemeren dat je een nieuwe richting moet inslaan in je leven - denk aan Maria bij de aankondiging van Jezus' geboorte. Door je gebed vol te houden met een open geest en een groot hart, kom je tot innerlijke rust. God is een God van vertroosting en wacht op het moment waarop Hij je genadig kan zijn (2 Kor 1, 3; Jes 30, 18).

Dagelijks wordt om 18 uur een nieuwsbrief verstuurd. Op zondag ontvang je, naast het gebedsmateriaal, ook een korte duiding van het thema van de komende week. Twee maal per week, op zondag en op woensdag, krijg je ook tips over hoe bidden en een citaat uit de ignatiaanse traditie of van de kerkvaders.

Als je graag iets deelt van je gebed met anderen, dan kan dit. Je kan aansluiten bij een door www.ignatiaansbidden.org zelf voorgesteld uitwisselingsgroepje. Je kan er ook zelf eentje samenstellen in je buurt, parochie, gemeente, gemeenschap ... Je kan ook iets van je gebedservaring delen via het gastenboek, dat alleen zal opengesteld worden voor wie ingeschreven is.

Deze Adventsretraite is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit.

Geloofsimpuls week 7

Het grote geheim van Jezus’ leven, lijden en sterven is zijn absolute en onvoorwaardelijke vertrouwen op zijn Vader. Zijn menswording geschiedt overeenkomstig de wens van de Vader. Zijn leven lang verkondigt Hij dat God voor Hem én voor ons een Vader is. Jezus is niet gekomen om zijn eigen wil te doen maar ‘de wil van Hem die Mij gezonden heeft’. In vertrouwen op die Vader gaat Jezus zijn dood tegemoet om zich op het kruis tenslotte toe te vertrouwen in de handen van zijn Vader. En de Vader heeft Hem niet teleurgesteld, maar uit de dood doen opstaan in goddelijkheid. De Vader heeft zich betrouwbaar getoond.
Met Jezus gaan wij de berg op, de berg van ons eigen leven, ieder onder zijn of haar eigen kruis. De vraag is of ik mij ook in deze periode van lijden en sterven aan Jezus durf toe te vertrouwen. Wat is de inhoud van mijn vertrouwen in Hem? Waar houdt mijn vertrouwen op? Wanneer vertrouw ik het niet meer? Heb ik de vrijheid gevonden, ten opzichte van wat mij overkomt, om te durven zeggen: ‘Niet mijn wil geschiede maar uw wil?’ Kan ik Jezus zó volgen in zijn vertrouwen op de Vader, dat ik er ook op vertrouw Hem te zullen volgen in zijn verrijzenis?

Citaten week 7

Binnen in mij zit een heel diepe put en daarin zit God.
Soms kan ik er bij, maar vaker liggen er stenen en gruis voor die put:
Dan is God begraven.
Dus moet Hij weer opgegraven worden.
Ik stel mij voor dat er mensen zijn die bidden
met hun ogen naar de hemel geheven.
Die zoeken God buiten zich.
Er zijn er ook die het hoofd buigen en in de handen verbergen.
Ik denk dat zulke mensen God binnen in zich zoeken.

Etty Hillesum, dagboek.

Bidden is kijken zoals oude mensen,
die langdurig met elkaar getrouwd zijn,
naar elkaar kijken.
Er wordt nauwelijks veel gezegd.
Er zijn geen opvallende gebaren.
Elkaars aanwezigheid is voldoende.

Emile Gemmeke o.carm

Gebedstips week 7

GEBEDSNOTITIES
Het is nuttig om aan het einde van je gebedstijd een paar eenvoudige aantekeningen te maken: Wat heeft mij in deze meditatie aangesproken. Hoe voel ik mij nu daarbij?
Is er iets wat ik me voorneem? Het is nuttig om gedachten kort te verwoorden. Dan zijn ze minder vluchtig en raak ik ze niet zo snel kwijt.
Als je liever je gedachten in een tekening wilt vasthouden, dan is dat natuurlijk ook goed.
Je aantekeningen zijn puur voor jezelf. Je hoeft ze dus niet op te schonen. Ze kunnen je helpen om terug te kijken en op te merken hoe Gods Geest je leidt.

GOEDE MOED HOUDEN
De retraite duurt lang en we leven in een haastige tijd. We hebben vaak hooggespannen verwachtingen, maar die worden soms niet zo snel vervuld als we gehoopt hadden.
Meestal beginnen we in de beste stemming en de eerste dagen gaat het bidden vaak voorspoedig. Maar dan wordt het minder. Het enthousiasme neemt af en daarmee de toeleg op het bidden. Ik ga er tegenop zien en begin aan de tijd te knibbelen. Soms laat ik mijn gedachten afdwalen zonder ze tot de orde te roepen. Ik ben in een neerwaartse spiraal beland.
Dan is het van belang mijzelf een halt toe te roepen. Mijn motivatie te vernieuwen. Nagaan of ik nog aan de voorbereiding toe kom en de beginnende stappen (Gods aanschijn zoeken, vragen wat ik verlang, plaats voorstelling) niet ongemerkt oversla. Als ik terugkeer naar het vuur van het begin zal ik ook ervaren dat de goede moed terugkeert.