Elke retraite is een innerlijke reis. Zo ook deze retraite. Waarheen deze reis je zal leiden is nog niet bekend. Het is heel goed mogelijk dat je wordt verrast of aangemoedigd, uitgedaagd of geprikkeld door wat er gebeurt. Je kunt verbaasd of angstig worden: misschien laat God doorschemeren dat je een nieuwe richting moet inslaan in je leven - denk aan Maria bij de aankondiging van Jezus' geboorte. Door je gebed vol te houden met een open geest en een groot hart, kom je tot innerlijke rust. God is een God van vertroosting en wacht op het moment waarop Hij je genadig kan zijn (2 Kor 1, 3; Jes 30, 18).

Dagelijks wordt om 18 uur een nieuwsbrief verstuurd. Op zondag ontvang je, naast het gebedsmateriaal, ook een korte duiding van het thema van de komende week. Tweemaal per week, op zondag en op woensdag, krijg je ook tips over hoe bidden en een citaat uit de ignatiaanse traditie of van de kerkvaders.

Als je graag iets deelt van je gebed met anderen, dan kan dit. Je kan aansluiten bij een door www.ignatiaansbidden.org zelf voorgesteld uitwisselingsgroepje. Je kan er ook zelf eentje samenstellen in je buurt, parochie, gemeente, gemeenschap ... Je kan ook iets van je gebedservaring delen via het gastenboek, dat alleen zal opengesteld worden voor wie ingeschreven is.

Deze retraite is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. De teksten van “De morgen komt” werden geschreven door Judith van der Werf.

Inschrijven kan door je mailadres op te geven (niet nodig bij eerdere inschrijving zonder nadien te hebben uitgeschreven). Intussen raden wij onze gebedspodcast Bidden Onderweg aan.

Lees hier onze privacyverklaring rond de opslag van uw persoonsgegevens.

Dit thema lag al besloten in de afgelopen drie weken. Telkens zagen de profeten iets van God oplichten, waar een argeloos mens alleen maar afbraak, verval, ellende enz. zou zien. De laatste dagen vóór Kerstmis concentreren we ons op de lezingen uit het evangelie. En we trachten toe te zien met gelovige ogen, de ogen van de profeten.
Advent is een tijd van uitzien naar…; verwachting;…; verlangen. Een ideale tijd om mijn geloof te oefenen. Kijkend naar de wereld om mij heen en naar mijzelf, is er nog zoveel – om zo te zeggen – wat er te wensen overblijft. Wat ik wens en bid is misschien nog geen realiteit om mij heen, maar het is al in mijn verlangen, als een ideaal in de verte. De tijd van nu uithouden, mijn verlangen serieus nemen en daar naartoe werken: dat is geloven: ‘Zie wat je hóórt…!’ In je verlangen.
En door dat verlangen serieus te nemen en er mijn leven naar in te richten, ben ik – te midden van een wereld vaak vol verwarring – al een plekje waar die nieuwe toekomst van God ontkiemt, ontluikt, zijn koningschap aanbreekt.
Zo maken de gelovers, de verlangers, de uithouders, de hopers, de bidders een begin met een nieuwe wereld. Of beter: zo wórdt in die gelovers een nieuwe toekomst geboren.

Ik – zegt Hij – ga iets nieuws beginnen.
Het is al begonnen.
Merk je het niet.

Jesaja

Het doel van het leven is: God zoeken en vinden in alle dingen.

Ignatius van Loyola

Bidden met een bijbeltekst [7]
Aan het eind van de dag een rustig moment nemen, stil worden. Wat komt er het eerst (terug) in mijn gedachten? Is dat iets om dankbaar voor te zijn? Of iets dat mij dwars zit? Het aan de Heer aanbieden. Of – deze week – dat bij de kribbe neerleggen.

Bidden met een bijbeltekst [8]
Na Kerst is de digitale retraite voorbij. Ben ik weer meer op mijzelf aangewezen, en de gebedshulp die ik links en rechts kan vinden.
Als dagelijkse gebedsoefening zou ik kunnen proberen elke dag een voorwerp te vinden dat mij herinnert aan de lezing van de dag. In deze Kersttijd is dat gemakkelijk. Ik zet ergens een kerststalletje neer, of ik plaats ergens waar ik geregeld langskom, een mooie kerstkaart.
Of ik schrijf een citaat/mantra op een stukje papier en plak dat op de spiegel waar ik elke morgen vóór sta…