40-dagenretraite
40-dagen 2022: Hem achterna
Steun onsWat heeft je doen beslissen in te tekenen voor deze retraite? Misschien ben je al lang onderweg met God, met Christus en is een intens gebedstraject in de weken voor Pasen inmiddels een gewoonte geworden. Misschien is het verlangen naar diepgang, naar een meer levende godsrelatie vrij nieuw en grijp je deze kans om er de komende veertig dagen systematisch tijd voor te nemen.
In de zoektocht naar meer en voller leven, want dat is toch wat God voor ons verlangt, blijven we eigenlijk allemaal beginners. Dat besef verbindt ons met de twee leerlingen uit die prachtige passage uit Johannes 1:
De volgende dag stond Johannes daar weer met twee van zijn leerlingen. Toen hij Jezus voorbij zag komen, zei hij: ‘Daar is het lam van God.’ De twee discipelen hoorden wat hij zei en gingen met Jezus mee. Jezus draaide zich om en toen Hij zag dat zij Hem volgden, zei Hij: ‘Wat zoeken jullie?’ Rabbi,’ zeiden zij tegen Hem, ‘waar logeert U?’ Hij zei: ’Kom maar mee, dan zul je het zien.’ Ze gingen met Hem mee en zagen waar Hij onderdak had gevonden; het was ongeveer twee uur voor zonsondergang en ze bleven die dag bij Hem. (Johannes 1: 35-39)
Op de vraag van de zoekende mens, geeft Jezus een ontwapend antwoord: ‘Kom maar mee, dan zul je het zien.’ Die uitnodiging klinkt ook voor ons vandaag: Kom maar mee, leer me (beter) kennen, zie waar Ik me ophoud, ontdek waar Ik je tegemoet kom in jouw leven, in deze wereld, in deze tijd.
Deelnemen aan de retraite is ingaan op die uitnodiging. Hem achterna, op weg naar Pasen.
Deze retraite is een aanbod en hoopt je gebedsleven te ondersteunen. Ga er dus in alle vrijheid mee om. Concreet:
– Op vraag van het Platform voor Ignatiaanse Spiritualiteit is de retraite opgebouwd volgens een vaste structuur. Sommige deelnemers ervaren deze aanpak als helpend, anderen niet. Voel je vrij er het jouwe mee te doen.
– De doelgroep van deze retraite is heel divers. Daarom werd al te persoonlijk taalgebruik gemeden. God wordt ‘God’ genoemd en er wordt naar verwezen als ‘Hij en Hem’, ook al draagt Hij/Zij vele namen. Aarzel niet jouw voorkeur trouw te blijven.
– De retraite volgt de liturgische kalender. Voor elke dag wordt één van de lezingen gekozen waaruit vervolgens enkele verzen worden uitgelicht om er gebedspunten aan te koppelen. Natuurlijk kan je ook bidden met de volledige tekst.
Ik wens je een vruchtbare tijd.
Myriam Van den Eynde
Men noemt je niet langer Verlatene en je land niet langer Troosteloos oord,
maar je zult heten Mijn verlangen en je land Mijn bruid
(Jesaja 62:4)
Mocht dit vers je gebed begeleiden deze eerste vastenweek. Mocht je je kunnen toevertrouwen aan deze zekerheid: er wordt naar je uitgekeken. Er wordt naar je verlangd. Naar jou en al wat in je leeft. God zelf wil zich aan je binden, zich tot je bekennen. Hij neemt je land tot zijn bruid.
Mensen gaan naar God op zoek omdat zijzelf eerst gezocht werden. Zijn grenzeloze liefde gaat ons vooraf. Ze is er. Onverdiend. Het verlangen dat we in onszelf op het spoor komen, verwijst naar zijn initiatief.
Vanuit die waarheid heeft Jezus geleefd. Elk woord, elk gebaar, zijn hele leven is een antwoord op die grote Liefde die Hij radicaal durfde vertrouwen. Hij heeft er zich totaal aan gegeven, er alles op ingezet. Kan, wil je Hem ook hierin achterna gaan? Wil je dit diepe godsvertrouwen van Hem leren? Met Hem geloven dat je ten diepste aanvaard en bemind wordt, is dat niet de meest fundamentele bekering waartoe we altijd weer worden uitgenodigd?
De Geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan gevangen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven.
(Lucas 4:18)
Net als elk mens heeft Jezus zijn weg moeten zoeken. In dat proces was één dominante, één richtinggevende dynamiek: de liefde van en tot zijn God. Jezus heeft maar één missie: de mensen leren wie God is, hen tonen hoe Gods liefde werkt, kortweg Hem openbaren en zijn rijk doen groeien. Daartoe weet Hij zich gezalfd en gezonden. Vanuit de intimiteit van zijn relatie met de Levende God van zijn vaderen getuigt Hij van diens radicale keuze voor de mens. Hij vertelt over een God die verlangt om mensen nabij te komen in hun concrete levens en daar – in al wat hen bedrukt en kleinhoudt – bevrijding te brengen. En wie Jezus ontmoeten – blind, arm, gevangen – ervaren ook de bevrijdende kracht die van Hem uitgaat. Hem ontmoeten is je gezien weten, meer mens worden, vrijer en voller leven.
Mocht het je gegeven zijn de komende tijd om zijn bevrijding in je te voelen groeien. In jou en in de wereld. Mocht je losgeweekt worden uit wat je belet Hem achterna te leven.
Vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen.
(Lucas 5:4b)
In Gods rijk gaan lammen lopen, doven horen, blinden zien. Gevangenen vinden vrijheid, zondaars barmhartigheid en wie honger heeft wordt verzadigd. Dat rijk wil Jezus naderbij brengen. Niet straks of later of ooit, maar nu. Niet voor of met een uitgelezen gezelschap, maar voor elk mens en voor de hele schepping. Zijn aanbod en oproep zijn er op elk moment, in elke situatie. Zijn aanbod is er nu voor ons. Zijn roep klinkt nu voor jou.
Wil ik de levengevende, wervende kracht van Jezus boodschap au sérieux nemen? Kan ik de urgentie van zijn appel echt toelaten? Geloof ik dat de Liefde waaruit Hij leeft ook mij nieuw kan maken?
Simon en zijn collega-vissers – aanvankelijk niet happig- stappen toch opnieuw de boot in en verlaten de kust. Ze keren terug naar zee. Die zee is hun terrein. Ze is hun leven. Ze menen te weten wat dat leven voor hen in petto heeft en denken alle mogelijkheden ervan te kennen en te hebben uitgeprobeerd. En toch. Met Jezus aan boord wagen ze zich weer het water op. Het is nog altijd dezelfde zee, maar met Hem in de buurt reiken hun netten dieper en verruimt hun blik. Wie met Hem in zee gaan, ontvangen onverhoopte overvloed én er opent zich een nieuw perspectief: als kwetsbaar, falend mens Gods rijk van vrede en gerechtigheid mee dichterbij brengen. In onze levens. In onze wereld. Hem achterna.
Geven jullie hun maar te eten!
(Marcus 6:37a)
Wie door Jezus geboeid geraakt, wordt meegenomen in een transformerend avontuur. Hij gaat met je op weg zoals Hij je vindt, maar wie echt ja zegt en leerling wordt, zal niet dezelfde blijven. Veranderen is de essentie van elke leerproces. Van Jezus leren is – geïnspireerd en bijgestaan door de Geest – meer mens worden. Het is een uitermate actief proces, ook in wat windstille perioden lijken. Het vraagt om waakzaamheid, om aanspreekbaar willen zijn en ultiem, en altijd weer om keuzes. Jezus nodigt ons uit – met Gods rijk voor ogen – te antwoorden op de vragen die het leven en de wereld ons stellen.
Toen Hij uit de boot stapte, zag Hij een grote menigte en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder.
In de globaliserende wereld van vandaag is die menigte niet kleiner geworden. Het lijden – in allerlei gedaanten – en de hoop eruit verlost te worden, zijn immens. Ongetwijfeld soms ook in ons.
Voel ik me aangesproken door de nood van mensen? Kom ik in beweging? Open ik me voor de mogelijkheid dat ik – Hem achterna – soms honger kan stillen, eenzaamheid kan verlichten, negativiteit kan ombuigen, hoop kan versterken?
Wat doet het met me, dat grote vertrouwen van God in zijn mensen? Geef jij hen maar te eten.
Om je mijn vreugde te geven: elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad.
(Johannes 15:11-12)
Vervullende, duurzame vreugde, dat is wat God verlangt voor al zijn mensen. De weg ernaartoe is opgelicht in Jezus. Die weg laat zich bondig samenvatten: liefhebben jezelf voorbij of nog: weggegeven leven.
Concreet betekent het ‘de wereld omgekeerd’:
wie je het leven zuur maken, wiens gedrag of opinies je ten diepste tegenstaan of
wie je misschien als je concurrent of zelfs als je vijand ziet,
te schieten…
Zo ‘grensoverschrijdend’ heeft Jezus lief omdat met eenzelfde overrompelende liefde van Hem gehouden wordt. Zo heeft de Vader lief en in die liefde weet Jezus zich thuis. Ze kan ons én de wereld herscheppen. Hoe zou het zijn om deze ‘transformerende’ beelden met je mee te dragen tijdens deze vijfde vastenweek en ze je nu en dan actief voor de geest te halen?
Mocht het vertrouwen in je groeien dat ook jij wordt uitgenodigd in die liefde thuis te komen en er uit te leven. Opdat je zou delen in zijn vreugde.
Vader, in uw handen
(Lucas 23:46)
Vandaag begint de Goede week. We worden uitgenodigd met Jezus te blijven meegaan. Met Hem trekken we onder gejuich Jeruzalem binnen. We mogen aanzitten aan het paasmaal en meemaken hoe Hij zijn vrienden de voeten wast: een meester die een slaventaak op zich neemt, een voorganger die dient. Om Hem heen wordt de wereld grimmig en verraderlijk duister. Tussen zijn slapende leerlingen draagt Hij zijn angst alleen.
Jezus is niet doodgemaakt door het toevallige falen van de enkelingen Judas, Kajafas en Pilatus, niet door de zwakheid van het opgezweepte volk. Hun gespletenheid, verscheurdheid, aarzeling en zwakte weven zich als constanten doorheen de geschiedenis. Doorheen dé geschiedenis en doorheen de onze. Hun gespletenheid, verscheurdheid, aarzeling en zwakte zijn de onze. Alles: religieuze en politieke machtsstructuren, het gezond verstand, het dictaat van het haalbare, alles is tegen Hem en zij die voor Hem zijn, zijn dat slechts met een half hart.
Zie daar dan de mens, overgeleverd in de handen van de mensen.
Hij in wie geen schuld gevonden wordt, biedt geen weerwerk als de dynamiek van het kwaad genadeloos zijn waanzinnig verloop kent. In Jezus loopt alle geweld dood. Hij zwijgt en blijft in de liefde. Kapotgemaakt en verlaten, geeft Hij zichzelf in de handen van de God op wie Hij alles heeft ingezet. Na een gebed dat klinkt als een schreeuw, wordt het stil. Uit God heeft Hij geleefd, in God keert Hij terug.
Laten we deze week onze ogen gericht houden op deze Rechtvaardige die ons menszijn heeft omarmd tot in lijden en dood en nooit ophoudt met ons te zijn. Kome wat komt. Blijven wij ook bij Hem?